Głoski dźwięczne i bezdźwięczne

Jak rozponać czy mamy do czynienia z głoską dźwięczną czy bezdźwięczną?

Przy wymowie głosek dźwięcznych nasz fałd głosowy wibruje. Możemy to wyczuć, przykładając palce do krtani. Wyczujemy też pewne napięcie mięśni, jakby wymowa tych głosek wymagała od nas większego wysiłku. Przykładami takich głosek w języku szwedzkim są: b, d, g, m czy n. Dla porównania, gdy przołyżymy rękę do krtani, przy wymawianiu takich dźwięków jak p, t, k, s czy f, nie poczujemy żadnego drgania czy napięcia. Tak jak przy szeptaniu. Są to głoski bezdźwięczne.